FaOC

Film Als Ondersteunde Communicatie

Film als Ondersteunde Communicatie (FaOC) is ontwikkeld door Mascha Legel. De methodiek heeft een oorsprong in de Visuele Antropologie. Binnen de visuele antropologie wordt film ingezet om informatie vast te leggen, ondersteund met de filmbeelden met elkaar te communiceren, en de beelden te analyseren. Mascha Legel is na het afronden van haar studie in de culturele/visuele antropologie haar bedrijf Etnos in 1998 gestart. Zij is vanuit haar bedrijf deze methodiek gaan uitwerken door samen met haar deelnemers te gaan filmen, monteren en communiceren. Zo is de methodiek FaOC ontstaan!

Beter communiceren draagt bij aan de zelfwaardering, het zelfvertrouwen, de zelfredzaamheid en empowerment van deze doelgroep; hetgeen een grote invloed heeft op hun mogelijkheden tot participatie in de samenleving. Het verbeteren van de communicatie verwachten we te bereiken door ‘Film als middel voor Ondersteunde Communicatie’ (FaOC) in te zetten. FaOC is de combinatie van communiceren in woord én beeld waarbij de regie in handen is van de gebruiker!

Van ‘Ondersteunde Communicatie’ (OC) is sprake als communicatievormen en zintuigen elkaar functioneel vervangen, ondersteunen of aanvullen op het moment dat het waarnemen, verwerken, begrijpen en uiten van spraak, schrift of gebarentaal niet (meer) mogelijk is.

FaOC is een configuratie van middelen (camera, statief etc.), techniek (filmen & monteren) en het doel de dynamisch grafisch symbolen (filmbeelden) te gebruiken voor ondersteund communiceren. Doordat de gebruiker zelf filmt zijn de grafische symbolen persoonlijk, dat is het innovatieve karakter van dit OC middel. De FaOC gebruiker creëert zijn eigen film data bank, in plaats van standaard middelen te gebruiken voor ondersteund communiceren.

De FaOC gebruiker is zowel cameraman, editor als regisseur van zijn/haar films, op die manier kan iemand zijn/haar verhaal geheel eigenstandig creëren en erover vertellen. Dat biedt gelegenheden en kansen om er dan met anderen over in gesprek te raken, oftewel te communiceren. Door de film (terug) te bekijken ontstaat er een gedeelde inhoud en een duidelijke aanleiding om te communiceren. De filmbeelden fungeren dus als een gezamenlijk referentiekader voor de gesprekspartners, hun gespreksvoering en de manier waarop ze hun verhalen aan elkaar vertellen. Het biedt visuele toegang tot begrippen en het maken van betekenisassociaties, en dus ook tot het verbreden van de woordenschat, visuele ondersteuning bij betekenistoekenning en het opdoen van gesprekservaring. Het zelf kunnen presenteren of vertellen bij de film moet ertoe leiden dat expressieve taal-/vertelvaardigheden van de doelgroep verbeteren, waarmee de ‘communicatieve competenties’ verbeteren.

Reactie formulier

Uw naam (verplicht)

Uw email (verplicht)

Uw bericht